ما انسان ها از میان دو ضد مرگ و زندگی، همیشه دومی را برمی گزینیم. این گونه است که مرگ به هیولایی تبدیل می شود که باید از آن گریخت. این هیولا گاهی ما را در مرگ دوستی و عزیزی، غافلگیر می کند، ولی خیلی زود دوباره خود را از دست آن رها می کنیم و پا به فرار می گذاریم. تا کنون لحظه ای نایستاده ایم تا با او رو در رو مواجه شویم و حرف و کلامش را بشنویم. حیوان ها هم گاهی متوجه مرگ می شوند. میمون ها نیز با مرگ یکی از اعضای گروهشان، لحظاتی متأثر می شوند. اما مرگ تنها برای انسان است که به همراهی همیشگی و سمج تبدیل می شود. مرگ همواره پشت در افکار انسان ها ایستاده است و اجازه ورود می خواهد. شجاعت به خرج بدهیم و در را باز کنیم تا ببینیم جناب مرگ، چه پیامی برای ما دارد. به راستی پیام مرگ برای ما، پیامی بس بزرگ است. «ای انسان ها، سال ها شما به نام زندگی، از من دوری می جستید اما نمی دانستید که شما برای شناختن زندگی و برای خوب زندگی کردن و شاد زیستن، به من احتیاج دارید. اگر مرا را از زندگی تان حذف کنید، ناخواسته زندگی را نیز نفی کرده اید. پس به ضد نور، دانستی تو نور-ضد، ضد را می‌نماید در صدور». به راستی، هیچ چیز همچون مرگ، زندگی بخش نیست!. شاید در نگاه نخست، با شنیدن این جمله، تعجب کنیم، ولیکن این حقیقتی است که همواره توسط اندیشمندانی در زمان ها و تمدن های مختلف مورد اشاره واقع شده است. بودا، زمانی بیدار شد که با مرگ مواجه شد و متوجه بی ثباتی جهان شد. هایدگر معتقد بود، انديشه مرگ، نيرويي است که ما را از روزمرگی خارج می کند و موجب آزادی و معناداري زندگي می شود. اشاره به این نیروی زندگی بخش، در قران و به خصوص در نهج البلاغه، با تفصیل بیش تری مورد اشاره قرار گرفته است. پیامبر اسلام، اندیشیدن به مرگ را نشانه انسان عاقل می دانست، پس بیایید با گذراندن درسی در این زمینه، به عقل خود، فرصتی برای رشد بیش تر بدهیم. با سلسله درس های «معادشناسی» در خدمت شما مخاطبان گرامی هستیم. شما قدم در دومین درس از این مجموعه تحت عنوان «انسان تا ابدیت» گذاشته اید.
این درس در 10 جلسه توسط حجت السلام و المسلمین مسعود عالی ارائه شد. هدف کلی استاد، شناساندن یکی از اصول مهم دین اسلام یعنی معاد به فراگیران است. قدم اول و دوم ایشان برای ورود به این موضوع، پرداختن به موضوع مرگ و مرگ آگاهی در زندگی این جهانی و وضعیت انسان در عالم قبر بود. در این درس، استاد، بحث را از هنگام قبض روح تا ظهور قیامت پی می گیرد. ایشان این بحث را ضمن پرداختن به موضوعات متعددی همچون عالم برزخ، زمان ظهور، رجعت و عالم قیامت دنبال نموده اند. بیایید با یکدیگر به بخشی از سخنان استاد، نگاهی بیندازیم. « در عالم آخرت، هیچ کار مؤمن غافلانه نیست. دیگر اینکه اسراف در آن جا وجود ندارد. از سوی دیگر، در این عالم رشد عملی نیست. دار و جای عمل دنیاست. اما رشد علمی هست و معرفت مرحله به مرحله رشد می کند ».